In je leven of in je werk zijn er van die thema’s die steeds blijven terugkomen. Onderwerpen die je boeien of zelfs thema’s die een rode lijn blijken te zijn in alles wat je doet. Mijn rode lijn bevindt zich in het gebied van de scheidslijn tussen de virtuele en de fysieke wereld, die steeds vager wordt.
Software is eating the world
Als mensen digitaliseren wij steeds meer en daarmee tegelijkertijd ook onze leefwereld. ‘Software is eating the world,’ zei Marc Andreessen al in 2011. En hij had het bij het juiste eind. Slimme software eet de wereld op. Slimme software eet mensen op. De wereld van atomen en bits smelt in elkaar en grens tussen de reële en de digitale wereld lost zich op.
Als gevolg van mijn interesse schreef ik in 2017 al het boek De digitale butler: kansen en bedreigingen van kunstmatige intelligentie. Dat behandelt hoe steeds meer menselijke vaardigheden worden versterkt, aangevuld of vervangen door slimme software. Menselijke vaardigheden als kijken, luisteren, lezen, spreken worden steeds meer het domein van slimme machines, die almaar doorleren op basis van voorbeelden.